اشک اسمان
هرکی خوابه خوش به حالش ما به بیداری دچاریم...
. فکرت از سرم افتاد ، به همین راحتی نه آسمان به زمین آمد و نه دنیا تیره و تار شد ساده تر از آنچه فکرش را می کردم از سرم افتادی ؛ افتادی درست وسط چشمانم و با هر قطره ی اشکم فرو می ریزی و عاقبت تمام می شوی ! تمام می شوی و تمام می شوم … آدم گاهی میخواهد حرف بزند اما نمیداند با چه کسی ، پس لال می شود ، خفه می شود ، وقتی که هرکه هست نمیفهمدت و هرکه “میفهمدت” نیست ! نفس بکش ! نفس بکش ! نفس بکش لعنتی ! نفس بکش ! نفس … دکتر سرش را تکان میدهد و پرستار هم دکتر عرقش را پاک میکند و کوههای سبز بر صفحه ی مانیتور کویر میشوند ! يه وقتا دلت طوري تنگ ميشه كه مغزت كاملا فلج ميشه بدي هاش يادت ميره نامرديش يادت ميره بي محبتي و رفتارسرد و تلخش يادت ميره وقتي با بيرحمي تنهات گذاشت يادت ميره فقط ميگي خدايا يه دقيقه ببينمش اين دل وامونده آروم شه...! تنهايي كارم رابه كجا كشانده! آرزويم شده كاش برفي بباردتا آدمي بسازم بهم گفت کمى از حال و روزت بگو و من سکوت کردم و سکوت کردم و سکوت کردم ، اونقدر سکوت کردم که مطمئن شدم چیزى رو از قلم ننداختم ! . . . کار سختی پیش رو دارم : بعد از رفتنت باید زنده بمانم ! روزی اگر نبودم تنها آرزوی ساده ام این است که زیر لب بگویی : “یادش بخیر” بدترین نوع دلشوره اینه که یادت بره دلیلش چی بوده ! یه حسی از تو در من هست که می دونم تو رو دارم واسه برگشتنت هرشب درا رو باز میزارم .................. چيزي نميخوآهَم جز . . . يك اتآقِ تآريك يك موسيقي بي كَلآم يك فنجآن قهوه به تَلخي ِ زهر ! وَ خوآبي به آرآمي يك مَرگ هَميشگي چه شده؟ اي دل ديوانه هوايش كردي؟ با دو چشمان پر از اشك صدايش كردي؟ گفته بودم كه دلش معدن بي معرفتي ست تو نشستي و دلت خوش به وفايش كردي؟ دلم گرفته از همه بي تفاوتي ها از همه فراموشي ها از همه بي اعتمادي ها هرگاه مرا دوست نداشتي فرياد نكش. آرام بگو تا آهسته بميرم سرد است و من تنهايم “ چه جمله اي ! پُر از كليشه پُر از تهوع جاي ِ گرمي نشسته اي و مي خواني : ” سرد است “ يخ نمي كني حس نمي كني كه من براي ِ نوشتن ِ همين دو كلمه چه سرمايي را گذراندم دلم گرفته ... دنيا چه كند كه من اينقدر خرابم !؟ دگر با كسي كه ما شدن من و او را نميخواهد ، كاري ندارم! بگوييد بيايد... دلم ديگر از دستش پر نيست ... زندگي ام دگر خالي شده هدفم ... ! راستي هدفشم چه شد! ... نكند ...! نكند وقتي بهش تكيه كرده بودم ، سست شد و لرزيد ... نكند ريخت!! صداي زياد نميرسد ولي بغضم خوب به چشم مي آيد... از ترس تركيدنش آرام حرف ميزنم ... ميترسم بفهمي بغض كرده ام گريه كني! تحمل اشك هايت را ندارم ... دنيا دگر خداحافظ! از يه جايي به بعد . . . توي هيجان انگيز ترين لحظه ها هم فقط نگاه مي كني ... هميشه سكوت خوب نيست! گاهي خرد ميشوي زير بار حرف هاي نگفته غافل از اينكه به تو تهمت بي جنبگي ميزنند! ببين مرا چه گونه جادو كردي ؟ هنوز هم نمي توانم آن گونه كه بودم، باشم . هنوز هم نمي توانم روزها بعد از نبودنت انسان ديگري را آنگونه كه تو را ساختم براي خود بسازم سخت است اما . . . خداحافظ با همين نيمه ي معمولي ساده بساز، دير كردي نيمه ي عاشق ترم را باد برد منو يك تنهايي ويك شمع روشن خدايا نكند باد بيايد از دنياي ِ واقعي و نامردياش ! پناه آورديم به دنياي ِ مجازي ! غافل از اين كه ، آسمون ، همون آسمونه هــمـه ی ِ قـراردادهــا را کـه روی کـاغـذهـای بـی جـان نـمی نویسنـد بــعـضی از عـهـدهــا را روی قــلـب هـا هــم مـی نــویــسـیـم … حـواست به ایـن عـهـدهـای غـیـر کـاغـذی بـاشـد … شـکـسـتَنـشـان یـک آدم را مـی شـکند……! وقتی کسی در کنارت هست ، خوب نگاهش کن به تمام جزئیاتش به لبخند بین حرف هایش به سبک ادای کلماتش به شیوه ی راه رفتنش ، نشستنش به چشم هاش خیره شو دستهایش را به حافظه ات بسپار گاهی آدم ها آنقدر سریع میروند که حسرت یک نگاه سرسری را هم به دلت میگذارند … ما فکـر میکنیـم بدتـرین درد ؛ از دسـت دادن ِ کسـیه که دوستـش داریم ! امـا …. حقیقـت اینه که از دست دادن ِ خــودمـون ، و از یــاد بردن ِ اینکه کـی هستیـم ! و چقدر ارزش داریم …. گـاهی وقتــها خیلــی دردنــاک تـره … !! همیشه رفتن "رسیدن" نیست ولی برای "رسیدن" باید رفت در بن بست هم راه آسمان باز است. . . پرواز بیاموز. . . در انتظارت ، ثانیه های تاریک فراق را برسپیدی چشم هایم دوختم امّا چه بی رحمانه ! تیک تاک ساعت ؛ بر سرم پُتک می کوبید … قلبم از ضربان ایستاد ؛ وقتی عقربه های ساعت ؛بر من دهن کجی کردند و از رفتن نماندند! و چه زود، دیر شد آمدنت! وقـتــی بـهـ نبودنت فـکـر مـیـکـنـمـــ … بی اخـتـیـآر لـبـخـنـد مـیـزنـمــ نـمـیـدآنــی کـهـ ایـن لـبخـنـد ؛ تـلـخ تـریـن لـحـظـهـ ـی ِ زنـدگــی امــ رآ بـهـ تـصـویـر مـیـکـشـد ! . ﺩﻟـﻢ ﮔﺮﻓﺘــﻪ ﺍﺳـﺖ ﯾــﺎ ﺩﻟـﮕﯿــﺮﻡ ﯾـﺎ ﺷﺎﯾـﺪ ﻫـﻢ ﺩﻟـﻢ ﮔﯿـﺮ ﺍﺳـﺖ ﻧﻤــﯽ ﺩﺍﻧــﻢ ﺍﺻـﻼً ﻫﯿــﭻ ﻭﻗـﺖ ﻓــﺮﻕ ﺑﯿــﻦ ﺍﯾﻨــﻬﺎ ﺭﺍ ﻧﻔﻬـﻤﯿــﺪﻡ ﻓﻘـﻂ ﻣـﯽ ﺩﺍﻧـﻢ ﺩﻟـﻢ ﯾـﮏ ﺟـﻮﺭﯼ ﻣـﯽ ﺷـﻮﺩ ﺟــﻮﺭﯼ ﮐـﻪ ﻣﺜــﻞ ﻫﻤﯿــﺸـﻪ ﻧﯿــﺴـﺖ ﺩﻟـﻢ ﮐـﻪ ﺍﯾﻨـﻄــﻮﺭ ﻣـﯽ ﺷـﻮﺩ ، ﻏﺼـﻪ ﻫـﺎﯼ ﺧــﻮﺩﻡ ﮐـﻪ ﻫـﯿﭻ ، ﻏﺼـﻪ ﯼ ﻫﻤــﻪ ﯼ ﺩﻧﯿــﺎ ﻣـﯽ ﺷـﻮﺩ ﻏﺼـﻪ ﯼ ﻣـﻦ ﺑﻌــﺪ ﺩﻟــﻢ ﺑـﺪﺟــﻮﺭ ﻏﺮﻭﺏ ﺯﺩﻩ ﻣﯿﺸﻮﺩ در زندگی برای بعضیا از یک روز ، از یک جا ، از یک نفر به بعد دیگر هیچ چیز مثل قبل نیست ! نه روزها ، نه رنگ ها و نه خیابان ها … همه چیز میشوند دلتنگی ! به بالشی که زیر سرمون میذاریم میشه دروغ گفت ؟ چی بگیم ؟ بگیم خواب بودیم و خواب بد دیدیم ؟ خر که نیست ! بالشه ! میفهمه ! نه بالش جان ، دلم براش تنگ شده بود !
Power By:
LoxBlog.Com |